Ο Δεκέμβρης είναι ένας μήνας που, μεταξύ άλλων, μας υπενθυμίζει τη σημασία της ανθρώπινης σύνδεσης. Ανάμεσα στις γιορτές, τα φώτα και τους απολογισμούς της χρονιάς, αναδύεται μια πιο ήσυχη, βαθιά ανάγκη: να νιώσουμε ότι προσφέρουμε. Η Παγκόσμια Ημέρα Εθελοντισμού, στις 5 Δεκεμβρίου, δεν είναι απλώς ένας θεσμός, αλλά και μια ευκαιρία να θυμηθούμε πως το να δίνεις χωρίς αντάλλαγμα είναι πράξη ψυχικής ανθεκτικότητας.
Έρευνες επιβεβαιώνουν αυτό που πολλοί βιώνουν εμπειρικά: οι άνθρωποι που συμμετέχουν σε εθελοντικές δράσεις παρουσιάζουν μειωμένο στρες, βελτιωμένη διάθεση, ενισχυμένη αυτοεκτίμηση και αίσθηση σκοπού. Όταν αφιερώνουμε χρόνο για κάτι πέρα από τον εαυτό μας, την λίστα to do της δουλειάς και τις υποχρεώσεις μας, ο εγκέφαλος απελευθερώνει ορμόνες ευεξίας, που ενισχύουν το συναίσθημα της σύνδεσης και της χαράς.
Πέρα όμως από τη βιοχημεία, η ουσία του εθελοντισμού κρύβεται στην αναδόμηση του νοήματος. Η προσφορά μας θυμίζει ότι, ακόμη και μέσα στις προκλήσεις, μπορούμε να αποτελέσουμε πηγή καλού. Αυτή η επίγνωση λειτουργεί σαν εσωτερική αγκύρωση: μάς βοηθά να σταθούμε πιο σταθερά απέναντι στις δυσκολίες, να βλέπουμε τον εαυτό μας ως μέρος ενός ευρύτερου συνόλου, να αντλούμε δύναμη από τη συμμετοχή.
Ο εθελοντισμός δεν είναι πάντα κάτι μεγάλο ή θεαματικό. Μπορεί να είναι μια μικρή πράξη καλοσύνης, ένας χρόνος αφιερωμένος, μια προσοχή που δίνεται συνειδητά. Κάθε φορά που προσφέρουμε, ανοίγουμε έναν χώρο μέσα μας όπου η απομόνωση μετατρέπεται σε σύνδεση και η αβεβαιότητα σε ελπίδα. Σίγουρα μπορείτε να επιβεβαιώσετε κι εσείς: όταν δίνουμε, δεν ενδυναμώνουμε μόνο τον κόσμο γύρω μας, δυναμώνουμε και το μέσα μας!
Food for thought…!
